Op familieweekend met schoonfamilie: de helft van Brabanders voelt zich verplicht
Een gezellig weekendje weg met de hele schoonfamilie? Bijna de helft (48,1%) van de Brabanders staat niet te springen om een familieweekend ‘met de koude kant’: zij voelen zich verplicht om mee te gaan. In Noord-Brabant is men hiermee iets positiever dan elders in het land. Landelijk ligt het percentage namelijk op 51%. Dit en meer blijkt uit onderzoek van Bungalowparkoverzicht.nl naar het fenomeen ‘familieweekend’.
Inwoners van Noord-Brabant voelen zich iets minder vaak verplicht als iemand van hun eigen familie vraagt om mee te gaan op familieweekend. Voor 43,3% voelt een weekendje weg met hun eigen familie als verplichting.
Vooral jonge mensen gaan niet vrijwillig mee
Inmiddels is 58,8% van de Nederlanders al eens op familieweekend geweest met de schoonfamilie. Ondanks dat veel mensen er geen zin in hebben, durft lang niet iedereen ‘nee’ te zeggen op de vraag om mee te gaan.
Vooral mensen onder de 45 jaar voelen zich verplicht om mee te gaan op een trip met de schoonfamilie: 63,7% geeft aan dat het niet hun eigen keuze was. Voor een weekendje weg met onze eigen kant van de familie ligt het percentage onder jongeren een stuk lager, namelijk op 50,9%.
Dit zijn de grootste frustraties op familieweekend
Het hele weekend opschieten met je schoonfamilie: het is voor veel Nederlanders een recept voor flink wat irritaties. Nummer één frustratie is het gebrek aan persoonlijke ruimte. Zo vonden bijna drie op de tien mensen dat zij tijdens hun laatste trip met de schoonfamilie te veel op elkaars lip zaten. De top vijf irritaties tijdens een familieweekend met aangetrouwde familie is:
- We zaten veel op elkaars lip (27,5%)
- We moesten alles samen doen (16,7%)
- Er werd te veel op elkaar gelet (14,2%)
- Het weekend kostte veel geld (11,3%)
- Ik had geen eigen verblijfsruimte (8,3%)
Ook wordt regelmatig aangegeven dat er ‘stomme of saaie activiteiten’ werden gepland, het weekend te lang duurde, er te veel mensen mee gingen en mensen het niet eens waren met de opvoeding van andermans kind(eren).
